Lilo & Stitch (SE) - DVD

Lilo woont op het Hawaïaanse eiland Kauai samen met haar grote zus Nani. Ze hebben hun ouders verloren en Nani heeft nu de voogdij over haar zusje Lilo. Na een niet zo succesvol bezoek van sociaal werker Bubbles komt er steeds meer druk op Nani te staan om een stabiele omgeving voor haar zusje te creëren, anders zal Lilo uit huis worden geplaatst. Op een dag arriveert Experiment 626 op aarde, een ruimtewezentje wat ontsnapt is aan de Verenigde Galactische Federatie en op aarde neer is gestort. Experiment 626 is ontworpen door de buitenaardse geleerde Dr. Jumba en zo gemaakt dat hij automatisch zoveel mogelijk schade en vernielingen aanricht. Het beest komt terecht in een asiel waar hij gekocht wordt door Lilo, die denkt dat hij een hondje is. Lilo neemt Experiment 626 liefdevol mee naar huis en geeft hem de naam Stitch. Het blijkt echter al snel dat Stitch maar één ding goed kan: dingen stukmaken. Lilo geeft hem een rigoureuze ‘Elvis-training’ om zijn manieren te verbeteren; ‘The King’ is volgens Lilo namelijk een voorbeeld voor velen als het op goede manieren aankomt. Terwijl Lilo probeert om Stitch op te voeden en Nani de sociaal werker tevreden probeert te houden, wordt Stitch nog steeds gezocht door de Verenigde Galactische Federatie. Agent Pleakley van de Federatie wordt samen met Dr. Jumba naar aarde gestuurd om Stitch/Experiment 626 terug te halen. Zal het Lilo lukken om Stitch te leren wat liefde en gezinsleven betekenen, of wordt het één groot fiasco?Het is bekend dat Walt Disney Pictures prijs stelt op de goede ideeën van haar medewerkers. Het komt dan ook wel eens voor dat een Disney-medewerker met een idee of een opzetje komt voor wat uiteindelijk een nieuwe film gaat worden. Zo verging het ook Chris Sanders, een medewerker van Disney die onder andere productieontwerper is geweest bij The Lion King. Sanders heeft zijn idee voor Lilo & Stitch echter op een bijzondere wijze gepresenteerd. Hij maakte een volledig uitgewerkt verhaal in stripboekvorm, compleet met alle karakterontwerpen in zijn eigen unieke tekenstijl. Het Disney bestuur was zo enthousiast dat ze niet alleen besloten om de film te maken, maar ook nog eens in de tekenstijl van Sanders. Ook mocht Sanders de film mede regisseren.Dit is een Disney Classic die duidelijk anders is dan de meeste films van “The House of the Mouse”. In de eerste plaats te merken aan de tekenstijl, die inderdaad uniek is te noemen. Chris Sanders’ aparte manier van tekenen en de prachtige waterverfachtergronden geven de film een unieke sfeer. Ook de humor is anders dan we gewend zijn: die is namelijk van een stuk ‘ouder’ niveau dan de meeste Disneyfilms. Hiermee bedoel ik niet direct dat het meteen van South Park niveau is, maar meer dat Disney dit keer zowaar de scherpe kantjes er niet heeft afgeschaafd. De humor is bij tijd en wijle zeer sarcastisch en ook zit de film vol met visuele grappen en kleine knipoogjes naar bekende films. Dit levert een unieke mix op van humor die mensen van meerdere leeftijden aan zal spreken. Bijvoorbeeld de ‘running-gag’ met de dikke man die zijn ijsbolletje verliest is erg leuk, afhankelijk van je meligheidsniveau. Ook de scène in het begin waarin Lilo zichzelf in een depressieve bui op heeft gesloten in huis (door de deur dicht te spijkeren!) en keihard naar Heartbreak Hotel van Elvis Presley luistert is een teken aan de wand dat we hier met een heel ander soort Disneyfilm te maken hebben. Ook gaan de personages elkaar nog wel eens fysiek te lijf. Hoewel het nergens echt heel wereldschokkend is, verklaren dit soort dingen wellicht waarom Disney de leeftijdskeuring van de film wat heeft aangescherpt naar MG6. Zonder hier vreselijk dramatisch over te doen moet ik ze daar wel lichtelijk gelijk in geven, de film is wellicht wat minder geschikt voor de allerkleinsten onder ons. Het personage Stitch steelt echt de show, met een heerlijke mix van schattigheid en kattenkwaad. Hij deed me van tijd tot tijd een beetje denken aan een mix tussen Animal uit The Muppet Show en het maffe konijn Max uit de tekenfilmserie/strip/videogame Sam & Max van Steve Purcell. Het verhaal van de film komt wat traag op gang, maar dit wordt gelukkig al snel beter naarmate de film vordert. De stemmen zijn zoals gewoonlijk erg goed verzorgd, daarover zodirect meer bij de bespreking van het geluid. De animatie voelt heerlijk ouderwets aan en hoewel er nog best veel gebruik is gemaakt van computer-effecten, is dit op zo´n manier gedaan dat dit niet afleidt van de handgetekende onderdelen. Zoals het een goede Disney film betaamd is er ook weer een diepere moraal aanwezig, maar die wordt je niet dusdanig opgedrongen dat het storend wordt. Al met al is dit een zeer aparte Disneyfilm, die de lachspieren zeker een goede workout zal geven. Daarnaast zorgen de originele tekenstijl en de vreemde humor er voor dat dit één van de meest verfrissende Disneyfilms is die ik in tijden heb gezien.